اگر بارها خواسته اید نوشتن را آغاز کنید ولی تاکنون این اتفاق رخ نداده است و جز چند خط نارسا و حرفی عقیم چیزی ننوشته اید مطمئن باشید که شما قدم اول نوشتن را نمی دانید. قدم اول نوشتن نیاز به هیچ معلم، جزوه، کتاب یا پیوستن به آئینی تازه ندارد و حتی نمی توانید با پول یا هوش آنرا بدست آورید.
قدم اول برای نوشتن این است که نسبت به خود سخت‌گیر باشید…
این را از صادق هدایت یاد گرفته ام که انسان باید نسبت به خودش سخت‌گیر تر از همه باشد. شاید سرنوشت هدایت صادق‌ترین نمونه یک نویسنده باشد که پیش از دیگران، خودش را از دم تیغ گذرانده است.
پیش از آنکه سرآسیمه مدام از دیگران بپرسید که باید نوشتن را از کجا آغاز کنید یا حتی هزینه ای برای یافتن پاسخ به این سئوال کنار بگذارید و یا درمانده از همه جا در گوگل در پی جواب آن باشید نگاهی به خودتان بیاندازید و ببینید که چه مدت است که از خودتان دور بوده اید و خودتان را به حال دیگری رها کرده اید و عملاً هیچ کاری در مسیر رویاها، خواسته ها و اهدافتان انجام نداده و نمی دهید.
به خودتان سخت بگیرید، قلم به دست بگیرید یا دست به کیبرد شوید و به خود سختگیرانه تکلیف کنید که باید بنویسید و باور کنید که هر انسانی حرفی برای گفتن دارد…
آقای نقی پور سلام
گفتید که باید نوشت چقدر جمله ( هر انسانی حرفی دارد) را زیبا گفتید. من همیشه در خلوت خودم می نویسم من عاشق نوشتن و مطالعه کردن هستم. از مرحله ترس از نوشتن رد شده ام . به قول خانم شریفی باید نترسی و بنویسی حال می نویسم از دل تنگی،از شیرینی یا تلخی روز گار، یا گذشته زندگی ام . ولی در پایان متنی را که می نویسم و می خوانم لذت نمی برم.
ناراحت می شوم و دیگر قلم را به زمین می گذارم و دلسرد می شوم. ای کاش می توانستم از متن هایی که می نویسم لذت ببرم. اگر راهنمایی کنید ممنون می شوم.
در این روزها، زندگی را من زندگی نمی‌کنم بلکه زندگی من را می‌کشاند به دنبال خود!
خیلی تنبل و بی‌تدبیری شده‌ام، گرچند تا حدی تلاشی خودم را می‌کنم، اما؛ نتیجه‌ی مطلوبی در پی ندارد. نمیدانم! چرا؟
ولی؛ انسانی با آرمان‌های بزرگ و بلندی هستم.
نمیدانم کجایی کار میلنگه؟
و یکی از آرزوهایم نویسندگی است. و می‌خواهم در آینده شخصی نام‌آور درین بخش باشم.
خاطر همون داشتم در گوگل می‌گشتم و سرچ کردم، تا این‌که به نوشته‌های شما سر خوردم.